تنظیم بیان ژن در یوکاریوتها
تنظیم بیان در یوکاریوتها میتواند پیش از رونویسی هم انجام شود. درواقع در محلهایی که قرار است رونویسی انجام نشود فشردگی کروموزوم بیشتر میشود. این موضوع باعث میشود که رنابسپاراز (آنزیم) به ژن (پیشماده) دسترسی نداشته و رونویسی انجام نشود. این نوع تنظیم بیان ژن در یوکاریوتها وجود ندارد.
اگر گلوکز در محیط نباشد اشرشیا کلای به سراغ روشن کردن اپران میرود. این موضوع باعث میشود لاکتوز تجزیه شود و گلوکز در سیتوپلاسم سلول به وجود بیاید. پس هم در زمانی که اپران روشن است و هم در زمانی که اپران خاموش است گلوکز در سیتوپلاسم دیده میشود. گلوکز سپس برای مصرف سلول تجزیه میشود، پس ژن آنزیم تجزیهکننده گلوکز بیان میشود.
بخش تنظیمی اپران از راه انداز و اپراتور تشکیل شده است.
آغاز رونویسی از ژن اپران وابسته به حضور گلوکز نیست.
لاکتوز با تاثیر بر پیوندهای شیمیایی مهارکننده باعث تغییر شکل آن میشود.
در ساختار تسبیح مانند ممکن است پلی پپتید ساخته شده یکسان نباشد.
بیان ژن مهارکننده ربطی به حضور یا عدم حضور ژن ندارد.
مالتوز به بخش کناری فعالکننده متصل میشود. لاکتوز به بخش پایینی مهارکننده متصل میشود.
در بیان ژن تجزیه مالتوز رونویسی بعد از اتصال مالتوز به فعالکننده شروع میشود. در بیان ژن تجزیه لاکتوز رونویسی قبل از اتصال لاکتوز به مهارکننده آغاز میشود.
عوامل رونویسی در پروکاریوتها وجود ندارد.
باکتری یک غشا دارد. غشاها ندارد.
کنکور ۹۴ – هر ژن توالی افزاینده دارد.
عوامل متصل به راهانداز کوچکتر از عوامل متصل به توالی افزاینده هستند.
عوامل رونویسی متصل به راهانداز برای رونویسی الزامیست اما عوامل متصل به افزاینده الزامی نیستند.
راهانداز از توالی افزاینده بلندتر است.
ابتدا عوامل رونویسی به بخشهای ویژهای از راهانداز متصل میشوند و سپس عوامل رونویسی بعدی توالی افزایش را به سمت راهنداز خم میکند.
ما سه نوع تشکیل پیوند هیدروژنی بین نوکلئوتیدهای دارای قند ریبوز میبینیم:
پیوند هیدروژنی رنای پیک و رناهای کوچک.
پیوند هیدروژنی درون رنای ناقل.
در فرایند ترجمه بین رنای ناقل و رنای پیک.
اتصال بین رنای پیک و رناهای کوچک در سیتوپلاسم انجام میشود.
در متافاز و آنافاز فشردگی دنا بیشتر است و کار آنزیمها برای رونویسی سختتر است.
دیدگاهتان را بنویسید