کروماتین زمانی در سلول وجود دارد که سلول در حال تقسیم نیست. درواقع کروماتین در زمان اینترفاز در سلول وجود دارد.
زمانی که کروموزوم به حالت کروماتین وجود دارد فشردگی آن کمتر است و به صورت تودههایی از رشتههای در هم قرار دارد.
هر یک از این رشتههای در هم یک کروماتید است و ما به کل آن کلاف در هم کروماتین میگوییم.
باکتری هیستون و نوکلئوزوم ندارد.
هیستون کروی شکل است.
کرومزوم در متافاز به فشردهترین حالت خود در میآید.
در حالت طبیعی کروموزومهای خواهری محتوای یکسانی دارند. این نکته در زمان جهشها دیگر درست نیست.
هر یاخته پیکری ما دارای DNA نیست.
زنبور نر و ماده در یک گونه قرار دارند، اما عدد کروموزومی آنها برابر نیست.
باکتری میتواند چندین فامتن داشته باشد، اما یکی از آنها فامتن اصلیست.
کاریوتیپ در متافاز گرفته میشود. برای گرفتن کاریوتیپ به سلولی نیاز داریم که اولا زنده باشد، دوما هسته دار باشد و سوما بتواند وارد اینترفاز شود.
بزرگترین کروموزوم، کروموزوم شماره یک است. در زن کوچکترین کروموزوم کروموزوم شماره بیست و یک است. در مرد کوچکترین کروموزوم کروموزم Y است.
این جمله درست است یا غلط: در هر سلول هستهدار یک مرد سالم و بالغ، کوچکترین کروموزوم، کروموزوم Y است.
در مردان جفت بیست و سه همتا نیست.
سلولها معمولا G1 طولانی دارند، اما زمانی که قرار است یاختهی تخم به تودهی مورولا تبدیل شود سلولها G1 کوتاهی را میگذارنند.
ممکن است سلولی در اینترفاز متوقف شود ولی به G0 نرفته باشد. درواقع این سلول توسط نقطه وارسی متوقف شده است.
ما در مرحله S میتوانیم دوبرابر شدن DNA خطی را ببینیم. در مرحله G2 میتوانیم دوبرابر شدن DNA حلقوی را ببینیم. همچنین در مرحله G1 هم میتوانیم دوبرابر شدن میتوکندری را ببینیم (مثل تبدیل شدن تارهای تند به کند در ماهیچه).